Jan Paweł II  "DAR I TAJEMNICA"

"NA WIEJSKIEJ PARAFII W NIEGOWICI

Kiedy wróciłem do Krakowa, znalazłem w Kurii Metropolitalnej pierwszy "przydział pracy" - tzw. "aplikatę". Książę Metropolita był wtedy w Rzymie, więc jego wola dotarła do mnie za pośrednictwem tego pisma. Przyjąłem tę wolę z radością. Najpierw dowiedziałem się, jak dostać się do Niegowici i udałem się tam w odpowiednim dniu. Dojechałem autobusem z Krakowa do Gdowa, a stamtąd jakiś gospodarz podwiózł mnie szosą w stronę wsi Marszowice i potem doradził mi iść ścieżką wśród pól, gdyż tak miało być bliżej. W oddali było już widać kościół w Niegowici. A był to okres żniw. Szedłem wśród łanów częściowo już skoszonych, a częściowo czekających jeszcze na żniwo. Pamiętam, że w pewnym momencie, gdy przekraczałem granicę parafii w Niegowici, uklęknąłem i ucałowałem ziemię.

Nauczyłem się tego gestu chyba od ŚW. Jana Marii Vianneya. W kościele pokłoniłem się przed Najświętszym Sakramentem, a następnie poszedłem przedstawić się mojemu proboszczowi. Ks. prałat Kazimierz Buzała, dziekan niepołomicki i proboszcz w Niegowici, przyjął mnie bardzo serdecznie i po krótkiej rozmowie pokazał mi mieszkanie na wikarówce.

I tak rozpoczęła się moja praca duszpasterska na pierwszej parafii. Trwała ona tylko rok, a była wypełniona zwyczajnymi obowiązkami wikariusza i katechety. Uczyłem religii w pięciu szkołach podstawowych, w wioskach należących do parafii w Niegowici, do których dowożono mnie wozem konnym lub bryczką. Zapamiętałem życzliwość tak ze strony grona nauczycielskiego jak i parafian. Klasy były różne. Niektóre grzeczne i spokojne, inne zaś rozbrykane. Do dziś pamiętam ciszę i skupienie, jakie panowały w klasach, gdy w Wielkim Poście przeprowadzałem lekcję na temat męki Pańskiej.

Ksiądz Karol Wojtyła, po studiach w Rzymie, otrzymał zadanie podjęcia pracy duszpasterskiej w Niegowici. Odpowiedni dokument został skierowany do Dziekana Dekanatu Niepołomickiego informujący, że dotychczasowy wikary ks. Stanisław Wincenciak zostaje odwołany z zajmowanej posady i przeniesiony do Spytkowic a w jego miejsce przeznaczony zostaje ks. Karol Wojtyła, stanie się to 28 lipca 1948 r. W dokumencie jest błąd w nazwisku, najprawdopodobniej powstały w czasie przygotowywania pisma w Kurii.

Młody ksiądz Wotyła dojechał do Gdowa a potem miał  iść pieszo. Z autobiografii Ojca Świętego Jana Pawła II „Dar i Tajemnica”, że został podwieziony przez jakiegoś gospodarza do Marszowic. Tym gospodarzem był Stanisław Samek z Marszowic. Zabrał młodego Księdza na drabiniasty wóz i podwiózł kawałek. Potem Ksiądz Karol szedł pieszo. Gdy wędrował przez pola z daleka zobaczył wieżyczkę kościoła. Wtedy uklęknął i ucałował ziemię. Może to był pierwszy gest, który potem poznali prawie wszyscy ludzie na Ziemi.

Prawdopodobnie mogło to być gdzieś blisko starej kapliczki w Lasowych Domach w Marszowicach.

W Niegowici była duża Plebania i Wikarówka. Ksiądz Karol Wojtyła zamieszkał na wikarówce. Sąsiadem Księdza Karola był drugi wikariusz  ksiądz Franciszek Szymonek. Proboszczem był wówczas ceniony przez kardynała Sapiehę ksiądz prałat Kazimierz Buzała.

Parafia była dosyć duża, liczyła 14 wiosek. Pracy więc młody ksiądz miał wiele.

Opiekował się Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży Męskiej (ponad setka członków), założył Koło Żywego Różańca. Założył też grupę teatralną, z którą wystawił sztukę Zofii Kossak-Szczuckiej „Gość oczekiwany”.

Na posiedzeniu Rady Parafialnej w dniu 14 maja 1949 roku rozważano jaki prezent wręczyć ks. Prałatowi Buzale w związku ze zbliżającą się 50 rocznicą święceń kapłańskich. Ksiądz Karol Wojtyła zaproponował aby tym prezentem była budowa nowego kościoła, którego plany już dawno czekały na realizację.

Pomysł był bardzo dobry. Cała społeczność parafialna podjęła się wielkiego i jakże trudnego dzieła. Już 3 sierpnia 1949 roku rozpoczęto kopać fundamenty. W pierwszych pracach uczestniczył pomysłodawca ks. Karol. Niestety niedługo po tym został przeniesiony z Niegowici do Karkowa do parafii św. Floriana. 17 sierpnia 1949 roku miejsce ks. Karola Wojtyły zajął naoprezbiter ks. Tadeusz Ryłko. Jak wspominał Ks. Kardynał Stanisław Dziwisz, Jan Paweł II często wspominał, że zaproponował budowę i odszedł zostawiając problem całej parafii. Jakaż musiała być satysfakcja już wtedy arcybiskupa Wojtyły, gdy w dniu 25 września 1966 roku konsekrował świątynię, która powstała z jego inicjatywy.

Pierwsze nabożeństwo w nowym kościele odprawiono 20 grudnia 1959 roku. Stary kościół, w którym sprawował posługę kapłańską ks. Karol Wojtyła pozostał w Niegowici do roku 1973. Wtedy to został rozebrany i przeniesiony do Mętkowa koło Babic. Tam stoi do dziś i służy wiernym jako Dom Boży.

Ksiądz Karol Wojtyła pełnił normalne obowiązki wikarego. Do takich obowiązków należało nauczanie religii w czterech wioskach parafii, odprawianie Mszy świętych, udzielanie sakramentów, odwiedzanie chorych, przygotowywanie do Pierwszej Komunii Świętej.

Ksiądz Karol Wojtyła, w czasie pobytu w Niegowici, udzielił

13 ślubów i ochrzcił 48 dzieci.

Z okazji 50-lecia pobytu Księdza Karola Wojtyły w Niegowici w  1998 dobudowano kopułę wieży kościoła. W tym samym roku oddano do użytku nową część szkoły w Niegowici. W dniu 1 września Szkoła Podstawowa w Niegowici otrzymała imię Ojca Świętego Jana Pawła II. Na pamiątkę tej uroczystości odsłonięto tablicę z wizerunkiem Jana Pawła II.

Ponad rok później, 5 listopada 1999 roku odsłonięty i poświęcony został pomnik Księdza Karola Wojtyły. Pomnik ten jest darem Komitetu „Curato del Mondo”, którego przewodniczącym był ks. Jarosław Cielecki.

W dniu 5 listopada 2003 roku, powstałe w 1999 roku Gimnazjum otrzymało imię Księdza Karola Wojtyły. W uroczystości nadania imienia i poświęcenia sztandaru uczestniczył Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski.

We wrześniu 2003 roku odbył się w Niegowici koncert poświęcony Ojcu Świętemu. Wystąpili znani artyści: Edyta Gepert, Stanisław Sojka, Mieczysław Szcześniak, Szymon Wydra i inni. Koncert był transmitowany na antenie ogólnopolskiej Polsatu.

Za sprawą ks. Jarosława Cieleckiego i sponsorów Niegowici kościół wzbogacił się o malowidło przedstawiające młodego ks. Karola modlącego się przed obrazem Matki Boskiej Niegowickiej. Malowidło zostało umieszczone na suficie prezbiterium. Poświęcił je Ksiądz Kardynał Stanisław Dziwisz w dniu 3 listopada 2006 r. W tym samym dniu poświęcona została replika watykańskiego grobu Jana Pawła II, która od 1 listopada 2006 znajduje się w kaplicy kościoła. Tam też znajduje się  reprodukcja fotografii przedstawiającej Jana Pawła II w czasie jego ostatniej Drogi Krzyżowej. W fotografię wkomponowany jest kawałek drewna pochodzący z krzyża trzymanego wtedy przez Papieża.

W najbliższych planach jest otwarcie w Niegowici muzeum Jana Pawła II. N ścianie kościoła, przy drzwiach głównych oraz na wikarówce umieszczone zostały tablice upamiętniające pobyt ks. Karola Wojtyły w Niegowici. Tablice pamiątkowe znajdują się również w szkołach niegowickich oraz na kapliczce w Marszowicach.